خیلی ارادت داریم، مرد بزرگ آقای ارادتی

دیروز برای تهیه گزارش اکیپ در شهر ساعت ۳ قرار داشتیم.

اکیپ زودتر رسیده بود و تصاویر لازم را گرفته بود . راس ساعت سه جلوی پروژه سایت شمالی بودند .

بعلت آفتاب تند و وضعیت نو برای اینکه مصاحبه در فضای بهتری صورت گیرد و همچنین عدم تجمع و رعایت پروتکلها شرایط کرونایی، قرار شد به خیابان پشت پروژه بروند و منتظر باشند تا افرادی که می خواهند صحبت کنند را به آنجا هدایت کنیم.

جالب بود که با اینکه اعلام کرده بودیم نفرات زیادی نیامده بودند و برخی هم در راه بودند تا برسند.

در همین حین او را دیدم با صورتی آفتاب سوخته و دستانی شریف حاصل سالها کار سخت  .

ساکی. در دست داشت ، قبل تر او را تقریبا در همه تجمعات دیده بودم و می شناختم.

سلام و احوالپرسی کردیم و چون وقت نبود باهم سوار اتومبیل یکی از دوستان شدیم و به محل اکیپ فیلمبرداری رفتیم.

بعنوان اولین نفر حاضر شد که شجاعانه جلوی دوربین حرفش را بزند.

و گفت از اینکه سالها به امید خانه دار شدن به حرفها و قولها مسولان تعاونی اعتماد کرده ، وام گرفته و تمام اقساط خود را پرداخت کرده و مستاجر است و به زحمت از پس قسط و اجاره بر می آید و….

گفت در همه تجمعات حضور داشته و در تمام آنها از هر مسئول این مملکت نجیبانه خواسته تا بفریاد برسند و کاری کنند اما دریغ ………..

بعض راه گلویش را می بندد و هیجان بر او غالب می شود و از ادامه باز می ماند ….

کات

آرام کنار من می آید ، از ساک خود مدارک فیشها را در می آورد و نشانم می دهد ، که نیازی نبود می دانم هر چه گفته صادقانه گفته ، باز پیامکهای اقساط پرداختی را نشانم می دهد ، تصدیق می کنم و از شرم در چشمهایش نگاه نمی کنم …

آرام می گیرد و به بقیه صحبتهای مصاحبه شوندگان،گوش می دهد.

به  کسانی فکر می کنم  که  در تلگرام ، واتساپ حرف زیاد می زنند ولی پای عمل که می رسد نشانی از  آنها نمی یابی…

هر کسی به هر حال می تواند عذر و بهانه ای بیاورد، دوری راه، گرفتاری کاری، کهولت ، بیماری و…. ولی مگر ارادتی از این مسایل و گرفتاری ها ندارد؟

به هر حال ، اگر با هم نشویم و در فرصتهایی که باز زحمت فراوان فراهم می شود ، حرف خود را نزنید پس کجا می خواهید صحبت کنید؟!

تاکی می خواهید خاموش بنشینید و یا در تلگرام و واتساپ غرولند کنید؟

خانمها و آقایان لطفا، دعوای های شخصی را کنار بگذارید،  دست از منیت ها بردارید و فقط به احقاق حق ارادتی ها فکر کنید ، با هم متحد شوید و دست از گروه بازی و باند بازی بردارید. به جای حاشیه سازی و حاشیه پردازی، تهمت زدن، مسخره کردن  و ناصواب گفتن،  به حل مشکل و موضوع بپردازید.

ارادتی ها از این لاف زدنها؛ دعواهای بی حاصل، شاخه و شانه کشیدن های مجازی و لمپنسیم، چرخ لای چوب همدیگر گذاشتن،  خسته شده اند.

حداقل این است که سکوت کنید و کارهای همدیگر را زیر سوال نبرید، همفکری کنید و نقد کنید، نقدی که مصلحانه و منصفانه باشد. اگر کاری یا حرفی را معقولانه یافتید و منفعت همه در آن بود،فارغ از آنکه عمر گفت یا زید، همکاری و مشارکت کنید .

اما روی دیگر سخنم، با مسئولان هست اعم از مدبران اداره کل تعاون و وزارتخانه ، قوه قضاییه ، شهرداری ، هیئت مدیره و پیمانکار است ، من با اینکه کاره ای نیستم ، تاب دیدن چشمان دردمند و پرسشگر آقای ارادتی و ارادتی ها را ندارم ، شما چگونه تاب می آورید و چه پاسخی برای این همه نجابت و شریف بودن دارید، شرمتان باد.